De laatste weekjes zuidereiland

Nadat we van de Stray bus afgestapt waren, begonnen we aan ons HelpX-avontuur. We hebben dat in totaal 2 weken gedaan. Het was een enorm schapenfarm van 10000 (!) hectare met 8000 (!) schapen waarvan we er een heleboel gezien hebben… We hebben er vanalles gedaan, van schuren opruimen tot bloemen planten, muren schilderen en eten koken. Rondjes gereden in een 4-wheel-drive en uiteraard met de schapen.

Schapen zijn echt achterlijk. Ze zijn zo verschrikkelijk irritant omdat ze letterlijk NOOIT doen wat je wil en zo’n beest van 70 kg is nogal wat om zo even de goede kant in te duwen. We moesten vooral drenchen, wat inhoudt dat je een paar ml anti-wormen spul in hun bek spuit, maar dat vinden ze niet echt leuk en na een stuk of 500 schapen op een dag is de lol er wel vanaf, ze werken namelijk niet echt mee… Het was dan wel weer leuk als je op een kudde van 200 schapen afliep die perfect voor je uiteenweken, echt een ‘Mozes-idee’. De eigenaren van de boerderij waren een tikje vreemd, waardoor we het niet per sé erg vonden dat we na 2 weken klaar waren.

Overigens zijn we in het midden nog even 3 daagjes naar Christchurch geweest. Onze Canadese vriendin Sarah opgezocht en nog naar het schiereiland eronder gegaan, wat erg mooi is. Christchurch was trouwens de op één na grootste stad van Nieuw-Zeeland maar is door een aardbeving 2 jaar geleden half verwoest. Het centrum ligt compleet in puin, er zijn zones in de binnenstad waar je nog steeds niet mag komen en er is echt bijna niks meer te doen. Het is echt bizar en na 2 dagen is het ook wel mooi geweest.

Wederom hitchend zijn we van Christchurch naar Kaikoura gegaan, een kustplaatsje waar we bij een waterval nog zo’n 30 babyzeehondjes hebben zien rondzwemmen, erg leuk dus. Vervolgens door naar Picton, waar we in het beste hostel tot nu toe (hot-tub, xbox en gratis applecrumble!) gezellig met een paar Duitsers gezeten hebben. Helaas zat het zuidereiland er hiermee op voor ons, waardoor we weer de ferry naar Wellington pakten. Hier hebben we niet zo heel veel uitgevoerd, we waren er ten slotte al geweest, behalve ‘eventjes’ een auto kopen! 1200 dollar (met zijn 4en, Joni is inmiddels ook aangesloten) en nu hebben we onze eigen auto, die het (vooralsnog, klop klop) prima doet! Onze eerste roadtrip naar New Plymouth aan de westkust verliep dan ook vlekkeloos, we zullen maar niet dieper ingaan op een gevalletje ‘accu leeg’…

New Plymouth is vrij saai, maar je komt er vooral voor het National Park wat ernaast ligt. Ook de camping was absurd duur, 20 dollar per persoon per nacht! Gelukkig bespaart het nogal door maar twee mensen in te checken voor twee nachten en er dan met zijn 4en drie nachten te blijven. In het National Park hebben we een deel van de vulkaan daar beklommen en een mooie waterval gezien. We konden helaas niet naar de top lopen omdat je daar inmiddels pikhouwelen etc. voor nodig hebt, het wordt hier namelijk winter… Dit betekent dat ik nu ook naar heftige regenval kijk door mijn raam en dat we onze reis nu vooral ook om het weer heen aan het plannen zijn. Desondanks is het nog steeds super, want ook binnen kun je het heel leuk hebben!!