Even met zijn 5en

Een paar dagen geleden bekeken wij onze waarbenjij.nu weer eens, waarbij we erachter kwamen dat het alweer een slordige 3 weken geleden is… Time flies! En we hebben dus ook weer een boel gedaan.

Toen we weer in Queenstown aankwamen, kwamen we meteen een paar oude bekenden tegen: Joni, Nina en Ylja. Heel erg raar in het begin, mensen van thuis hier tegenkomen, waar je zo’n verschillend leven leidt. Een avondje stappen in Queenstown verder was het eigenlijk alweer vrij normaal en heel gezellig. Na dat avondje stappen moesten we helaas wel doei zeggen tegen Luuk. Heel jammer na een week of 3-4, maar gelukkig zien we die nog wel! (Rotterdam-Eindhoven lijkt echt helemaal niks na al deze duizenden kilometers.)

Twee dagen verder gingen we met zijn 5en met de Stray-bus naar het zuiden, op naar Fiorland National park. Dit is het grootste (en mooiste) National Park van Nieuw-Zeeland en ja, dat zegt nogal wat. Hier hebben we een cruise gedaan door de Milford Sound, een prachtige fjord tussen de bergen met heel veel watervallen. Dit wordt overal als hèt hoogtepunt van NZ beschreven. Naar onze mening een tikje overdreven, maar wel zeker de moeite waard en ook de busrit ernaartoe was heel erg mooi. De nacht brachten we door in een kamp met kleine blokhutjes met ’s avonds een kampvuur, waarna we op de bus naar Invercargill stapten.
Deze stad, de meest zuidelijke van NZ is eigenlijk bijzonder saai. Voor de steden moet je echt niet hierheen komen, de meeste zijn best leuk om te zien, maar vaak wil je er niet langer dan een paar dagen zitten, 2 of 3 uitzonderingen daargelaten.
We hebben wel nog zeeleeuwen zien vechten in een nabijgelegen natuurpark, maar een dag later zaten we (gelukkig) alweer in Queenstown.
Geloof het of niet, we waren elkaar nog steeds niet zat, dus zijn we (in 3 teams) gaan hitchen, terug naar Wanaka, ondanks dat wij hier al geweest waren. In Wanaka hebben we de Mt. Roy bedwongen, een klim van 1256 meter in een uurtje of 7, wat de dames nogal zwaar viel (tsja, 6 maanden stilzitten is niet echt bevorderend voor je conditie), maar bovenop de top was het de moeite zeker waard (zie foto’s!).

Vanaf Wanaka hitchten we terug naar Queenstown, voor de 5e en laatste keer, wat toch wel erg jammer was aangezien wij hier tussen de onderbrekingen door toch wel in totaal 2 weken gezeten hebben. Nu gingen we door naar Mt. Cook, de hoogste berg van NZ. Deze ligt in een heel mooi National Park met grote gletsjers, meren en wandelingen, waarvan we er eentje gedaan hebben. De sterrenhemel was ook indrukwekkend, maar wij waren vooral erg blij met het internet waardoor we Game of Thrones konden downloaden! (ja, ook wij houden het hier gewoon bij hoor!)

De volgende dag stond wederom iets erg gaafs op het plan: Raften! Vojta kon niet mee, maar het was desondanks heel erg vet met zijn 4en. De gidsen waren leuk, de river tussen de Lord of the Rings-scenery door was nogal ruig en het cliffjumpen van 10 meter aan het einde was een erg leuke toevoeging!

De volgende ochtend splitsten we dan toch op, Nina ging met ons mee en de tweeling ging door naar het noorden. Hiermee kwam ook ons hele Stray-avontuur tot een einde, wat echt heel leuk is geweest!

Meer foto's uploaden lukt even niet, maar daar wordt nog aan gewerkt!